Wat voor een individu te riskant is, kan voor een groep juist goed uitpakken. Bij de vormgeving van het nieuwe pensioenstelsel is dat een belangrijk aandachtspunt, volgens Adri van der Wurff.
Nog geen toegang? Abonneer u op Pensioen Pro en krijg:
- Onbeperkt online toegang tot pensioenpro.nl
- Dagelijks pensioennieuws, -achtergronden en -opinie per e-mail
- Vier keer per jaar Pensioen Pro Magazine (inclusief Vermogensbeheergids) per post
- Volledig archief van Pensioen Pro en IPNederland vanaf 2009
3 reacties
Oeps: foutje! Ik beschreef het spel niet helemaal goed. Het spel is nog mooier dan in bovenstaande tekst beschreven. Bij winst behoudt je je inzet (dus in zekere zin neutraal) maar bovenop het miljoen krijg je je hele inzet ook als extra prijs uitbetaald.
Vandaar die aparte verwachtingswaarde van 2/3 van 1 miljoen en 1/3 van de inzet.
(Niet 2/3 van de inzet zoals sommigen suggereren omdat je bij verlies met kans 1/3 de hele inzet kwijt bent.)
De tekst in de oorspronkelijke beschrijving levert een verwachtingswaarde van 2/3 miljoen min 1/3 van de inzet. Voor de conclusies maakt het overigens niets uit.
Dank aan Jos de Bruin en Cor Zeeman voor de attendering dat er iets mis was.
Inmiddels is de beschrijving van het spel bijgewerkt, dus het eerdere commentaar komt te vervallen.
Over (non)ergodiciteit in economische theorie publiceerde econoom Paul Davidson al in 1994 zijn boek ‘Post Keynesian Macroeconomic Theory’ (uitg. Edward Elgar). Nu Ole Peters kennelijk dit wiel nogmaals uitvindt, valt te hopen dat de gedachtengang breder wordt opgepakt. Dan komt de subtitel van het boek van Davidson ‘A Foundation for Successful Economic Policies for the Twenty-First Century’ alsnog tot realisatie.