Voor minder pensioenrechten blijven de deelnemers hetzelfde betalen
Nederland scoort weer eens een nummer 1-positie. Niet met schaatsen, niet met gelukkig zijn, maar met voedsel. Volgens Oxfam Novib, organisatie voor ontwikkelingshulp, scoort Nederland het beste op het vlak van kwaliteit, verkrijgbaarheid, prijs en gevarieerdheid van voedsel. We zullen desondanks niet stoppen met klagen en we reizen af naar Italië om daar van de lokale eetcultuur te genieten. Dat de parmaham uit Nederland komt, vergeten we maar even.
Nederland is eigenlijk helemaal geen beroerd land om in te wonen, maar we doen goed ons best om dat te ontkennen. Maar wat ik veel kwalijker vind, is dat we weigeren het land te moderniseren. We blijven gevangen zitten in een verouderde institutionele structuur, waardoor het risico ontstaat dat een goed systeem uiteindelijk ten onder gaat.
Onze stelsels van sociale verzekeringen en pensioenen zijn daarvan een goed voorbeeld. Ze zijn beide geënt op een geïndustrialiseerde samenleving, waarbinnen werknemers en werkgevers langdurige relaties aangingen. De werkgever verschafte werk aan de van hem afhankelijke werknemer en in ruil voor zijn loyaliteit werd een aantal randvoorwaarden netjes geregeld. Bij ziekte en tijdelijke werkloosheid werd er doorbetaald en vanaf 65 jaar was er een pensioenregeling. De generatie van mijn ouders plukt er de vruchten van.
Het systeem begint aan alle kanten te knellen. Ruim 10% van de bevolking werkt al als zzp’er. Wie nu nog veertig jaar bij dezelfde baas werkt, schaamt zich daar eigenlijk voor. In plaats van dat we ons herbezinnen over de fundamenten van het systeem, wordt uit alle macht de ‘nieuwe arbeider’ erbij betrokken.
Dat pakt voor bepaalde groepen erg nadelig uit. Ons — prachtige — pensioenstelsel dwingt deelnemers via een collectief te sparen. Het geld klotst bij de fondsen tegen de plinten, terwijl jonge dertigers zich tot over de oren in de schulden moeten steken om een huis te kopen. Dus laat deze mensen hun besparingen aanwenden voor de aankoop van een huis. Ze worden financieel minder kwetsbaar en de pensioenfondsen raken verlost van het probleem dat ze geen beleggingen kunnen vinden.
Het is niet meer dan logisch dat de ruimte voor de opbouw van pensioenen wordt teruggebracht. Als we later met pensioen gaan, kunnen we langer opbouwen. Maar lang niet alle fondsen verlagen hun premies. Voor minder rechten blijven de deelnemers hetzelfde betalen. De gevestigde partijen gaan eraan voorbij dat vooral de jongeren de rekening betalen. Het voelt niet als diefstal, maar het is wel zo. Zonder moderniseren gaat dit systeem aan verstarring ten onder.
U moet ingelogd zijn en een geldig abonnement hebben om een reactie te plaatsen.