‘Een pensioenfondsbestuurder hoeft zich nooit te vervelen’

Linda Gastelaars was consultant, maar wilde op den duur zelf achter de knoppen zitten. Ze begon vier jaar gelden als zelfstandig pensioenbestuurder bij enkele kleinere opf’en. Onlangs trad ze toe tot het bestuur van het bedrijfstakfonds voor pensioenfonds voor de agrarische en groene sectoren.

‘Op het gymnasium in Roosendaal had ik gekozen voor een bèta-pakket. Ik vond die vakken leuk en wilde tandarts worden. Ik heb me zelfs ingeschreven voor de loting voor die studie. Omdat ik natuur- en scheikunde geen leuke vakken meer vond, ben ik gaan praten met een decaan. Gezien mijn liefde voor wiskunde kwam hij met econometrie als suggestie. Daar had ik nog nooit van gehoord. Ik had zelfs geen economie in mijn pakket.’

Vrachtschepen

‘Ik groeide op in Dinteloord, een klein dorpje in West-Brabant. Mijn vader was tot mijn zevende vaak weg. Hij werkte als werktuigkundige op grote vrachtschepen en was daardoor vaak maanden van huis. Later is hij aan wal gaan werken. Tot mijn twaalfde was mijn moeder thuis, daarna is zij ook weer gaan werken. Ze werd hoofd van de verkoopafdeling van een smeervettenfabrikant. Het eerste jaar van mijn studie reisde ik nog op en neer van Dinteloord naar Rotterdam. Daarna ben ik naar Rotterdam verhuisd, waar ik nu nog steeds woon.’

Inflatie

‘Tijdens mijn studie was ik actief in de studievereniging van econometrie. Daar sprak ik een oud-bestuurder van de studievereniging die bij Towers Watson werkte. Door haar enthousiaste verhalen ben ik daar stage gaan lopen en heb ik mijn scriptie geschreven over beleggingen die bescherming bieden tegen inflatie. Ik ben daar gebleven omdat ik het werk en het team leuk vond. Naast mijn werk kreeg ik daar ook de mogelijkheid de opleiding tot actuaris te volgen.’

MediaMarkt

‘Ik heb altijd gewerkt naast mijn studie. Eerst nog bij een supermarkt en daarna bij de MediaMarkt. Daar ben ik ook mijn vriend tegengekomen. Hij werkt daar nog steeds, maar nu op het hoofdkantoor.’

Relatief jong

‘Op mijn 27-ste werd ons eerste kind geboren. Familie, vrienden en collega’s hadden dat nog niet verwacht, omdat we nog relatief jong waren en beiden naast ons werk nog een opleiding volgden. We wilden graag kinderen en vonden dat er altijd wel een reden te bedenken is waarom het niet uitkomt. Met de hulp van onze ouders en de kinderopvang is het ook gelukt.’

Big Four

‘Ik adviseerde en certificeerde voornamelijk pensioenfondsen bij Towers Watson. Na een jaar of elf vroeg ik me af of ik niet eens iets anders moest gaan doen. Bij een ander actuarieel adviesbureau zou ik waarschijnlijk hetzelfde werk gaan doen, daarom dacht ik aan een van de Big Four. Ik kwam terecht bij PwC waar ik werkgevers zou gaan adviseren over pensioen. Die projecten gingen niet door, waardoor ik uiteindelijk net als bij Towers Watson weer pensioenfondsen aan het adviseren was.’

Tafel

‘Het begon te kriebelen. Ik wilde niet alleen adviseren, maar ook wel eens aan de andere kant van de tafel zitten. In 2017 – ik was toen 37 jaar – zegde ik mijn baan op bij PwC. Ik had met mijn vriend afgesproken dat ik negen maanden zou uittrekken om een portefeuille met bestuursfuncties op te bouwen. Ik wist dat ik tot mijn veertigste nog te boek stond als jong, een criterium dat in het kader van het streven naar meer diversiteit in besturen belangrijker was geworden. Daar kon ik toen nog gebruik van maken. Daarna kon ik dat vervangen door het criterium ‘ervaren bestuurder’.

Suikerfabrieken

‘Het eerste fonds waar ik bestuurder werd, was Pensioenfonds Cosun, bekend van Suiker Unie. Toevallig staat een van hun suikerfabrieken in Dinteloord, waar ik opgegroeid ben. Ik ben dus medeverantwoordelijk voor de pensioenen van mijn oud-dorpsgenoten.’

Expert

‘Binnen die negen maanden kwam ik ook bij het gesloten fonds van Staples en het fonds van Citigroup. In die besturen ben ik de expert op de gebieden actuariaat en risicomanagement. Verder zat ik in een belanghebbendenorgaan van het Centraal Beheer APF. Daarmee kwam ik niet aan de maximaal toegestane tijdsbesteding die DNB hanteert, maar had ik wel een volledige werkweek. Een pensioenfondsbestuurder hoeft zich nooit te vervelen.’

Betere oplossingen

‘Het boeiende van bestuurswerk is dat je met alle onderwerpen binnen het pensioenfonds te maken krijgt en ook ziet hoe ze in elkaar grijpen. Het mooie is dat een bestuur met inbreng van mensen met verschillende achtergronden gezamenlijk tot betere oplossingen komt dan die je alleen bedenkt.

Vorig jaar liepen mijn eerste bestuurstermijnen af en was het een goed moment te bedenken hoe ik me verder wilde ontwikkelen. Ik wilde graag ook in het bestuur van een groter fonds, het liefst een bpf.’

Bedrijfstakfonds

‘Ik had besloten niet nog een bestuurstermijn bij Staples te doen en dit jaar op zoek te gaan naar een ander fonds. Toen belde afgelopen zomer BPL Pensioen. Op 31 oktober werd ik benoemd als bestuurder in dit twaalfkoppige bestuur. Ik merk dat sommige zaken in een bedrijfstakpensioenfonds minder snel gaan omdat er veel meer betrokkenen zijn aan de werkgeverskant. Dat maakt besluitvorming ingewikkelder.’

Sportmens

‘Met deze werkzaamheden en twee jonge kinderen blijft er weinig tijd over voor andere zaken. Ik zou mezelf graag een sportmens noemen, maar dat ben ik echt niet. Ik houd van lezen en in het verleden ging ik regelmatig duiken met mijn vriend. Dat doen we nu eigenlijk niet meer, omdat we moeilijk onze twee kinderen alleen laten in een vreemd land om zelf de zee in te duiken. Onze weekends staan tegenwoordig in het teken van de hockey van de kinderen.’