Verkiezingen voor pensioenbestuurders zijn een tussenweg tussen individuele keuzevrijheid en collectieve dwang, schrijft Rogier Swierstra. De zwaarste stem zou moeten gaan naar de deelnemers die het meeste beleggingsrisico dragen.
Nog geen toegang? Abonneer u op Pensioen Pro en krijg:
- Onbeperkt online toegang tot pensioenpro.nl
- Dagelijks pensioennieuws, -achtergronden en -opinie per e-mail
- Vier keer per jaar Pensioen Pro Magazine (inclusief Vermogensbeheergids) per post
- Volledig archief van Pensioen Pro en IPNederland vanaf 2009
4 reacties
Als we de verplichte rechtsvorm van pensioenfondsen (stichting) wijzigen naar een coöperatieve vereniging, is de deelnemersvergadering het hoogste orgaan en niet het bestuur. De deelnemersvergadering benoemt uit haar midden het bestuur of benoemt externe bestuurders. Dan is er per definitie draagvlak. Tien jaar geleden waren de geesten hier nog niet rijp voor, nu misschien wel?
Binnen de sector is er maar een gekozen orgaan nml het Verantwoordings Orgaan met beperkte bevoegdheden. Zouden we eerst beginnen dit orgaan meer bevoegdheid te geven en dan bezien hoe dit functioneert?
“Door stemmen te wegen naar blootstelling naar overrendement, komt het stemgewicht overeen met het belang dat een deelnemer in het collectieve fonds heeft.”
Naar mijn mening wordt hier over het hoofd gezien dat het belang van de deelnemer óók wordt bepaald door zijn/haar opgebouwde vermogen. Dat zou toch echt ook een rol moeten spelen in de weegfactor.
@J van den Berg: ik had gehoopt dat de voorafgaande alinea duidelijk maakte dat ik doelde op euro-blootstelling en niet procentuele-blootstelling. Een rijke oudere (laag % van veel vermogen) kan dan meer stemgewicht krijgen dan een jongere (hoog % van weinig vermogen).