‘Kabinet komt met maatregel als massale kortingen dreigen’ — artikel bevat een betaalmuur

Die hele discussie over de spilfunctie van de rekenrente ter bepaling van de financiële gezondheid van de pensioenwereld begint lachwekkend te worden. De financiële positie van een bedrijf, lees pensioenfonds, is af te lezen uit de behaalde winsten, lees rendementen,.
Zoals iedereen behoort te weten die iets over de pensioenfondsen wil vertellen, is dat slechts een deel van de bezittingen zijn belegd in rentegerelateerde activa. De andere activa zijn niet of amper aan de rente gerelateerd, men noemt dit gespreid beleggen of niet alle eieren in een mandje leggen. Dus hieruit blijkt reeds dat de financiële positie alleen maar afleiden uit de rente (en dan ook nog eens een gemanipuleerde rente) volledig absurd is.
Dé oplossing is eigenlijk zeer eenvoudig: men bepaalt de disconteringsvoet van de verplichtingen op het prudent bepaalde gemiddelde van de voortschrijdende 10/20/30 (kies u maar) jaren gerealiseerde rendementen van het pensioenfonds. Eenvoudig te bepalen uit de jaarverslagen (gecontroleerd door bestuur, VO, OR, accountant, actuaris, DNB, dus waterproof) en klaar is kees. Misschien nog een onder- en of bovengrens bepalen want we willen prudent zijn, om de 5/10 jaar evalueren en we zijn klaar.
Grote voordelen: ieder pensioenfonds krijgt zijn eigen verdiende disconteringsvoet, de hysterie rondom de kwartaalcijfers is voorbij en de rust is terug gekeerd aan het pensioenfront. En in ieder geval 8,5 miljoen pensioendeelnemers hebben weer wat meer rust en zekerheid over hun inkomen en dat wegnemen van die nu bestaande onzekerheid vond zelf onze MP in Buitenhof erg noodzakelijk. Nu wel, een aanpassing van het FTK is voldoende en een argument dat dit te veel geld gaat kosten is hier niet van toepassing. Integendeel, iedereen wint, de pensioendeelnemer, de staat, de economie, het bedrijfsleven enz. Dus wat let ons om deze maatregel te nemen en te stoppen met het oeverloze gedoe van praten over een rekenrente die geen enkel zinnige betekenis heeft voor de financiële positie van een pensioenfonds. Of is deze oplossing te gemakkelijk en wil men moeilijk blijven doen, waar de eenvoudige oplossing voor de hand ligt??!! Dan is het raden naar een geheime agenda van de politiek om toch 8.5 miljoen pensioendeelnemers steeds maar te blijven framen met problemen in de pensioenwereld.

Er worden hele epistels geschreven, ook nu weer door Frijns met een onnavolgbaar verhaal en in de reactie hierboven, terwijl het toch zo simpel is. Rendement op risicovolle beleggingen komt binnen aan de linkerzijde van de balans van een fonds en leidt tot een hoger vermogen. Het is economische onzin om onzeker rendement al op voorhand in te gaan boeken aan de rechterzijde van de balans via de reken

-rente. Dan reken je je rijk met geld dat er nog helemaal niet is en waarvan het onzeker is of het er ooit zal komen. Als een individu zo geld uitgeeft, noemen we dat op de pof leven. Omdat het geld bij pensioenfondsen in een collectIeve pot zit die van iedereen is, is het ineens “arm rekenen”, omdat je dan de mogelijkheid hebt om geld dat nu is gereserveerd voor het toekomstig pensioen van een ander naar jou toe te schuiven. Dat is nog heel net uitgedrukt overigens. Het woordenboek kent andere woorden voor dit gedrag.

Is het geen idee om met twee “rentes” te rekenen:
– de eerste, zoals voorgesteld door Huub Esten – een rente die gehanteerd mag worden om te beoordelen of er moet worden gekort.
-en een wat meer terughoudende, zoals de heer Heekeren lijkt voor te stellen, ten behoeve van de vraag of er kan worden geïndexeerd, waarin de behaalde rendementen uit het verleden geen voorschot nemen op een gelijkaardige toekomst?
Of is dat vloeken in de kerk?