De beslissing kortingen uit te stellen, doet Stefan Lundbergh terugdenken aan zijn eerste baan bij verzekeraar Skandia. Dat Zweedse bedrijf kwam in de problemen door in de boekhouding te werken met te optimistische aannames.
Nog geen toegang? Abonneer u op Pensioen Pro en krijg:
- Onbeperkt online toegang tot pensioenpro.nl
- Dagelijks pensioennieuws, -achtergronden en -opinie per e-mail
- Vier keer per jaar Pensioen Pro Magazine (inclusief Vermogensbeheergids) per post
- Volledig archief van Pensioen Pro en IPNederland vanaf 2009
2 reacties
Er bestaat een groot verschil tussen instellingen die op financiële markten opereren, zoals banken, verzekeraars en beleggingsmaatschappijen enerzijds, en pensioenfondsen anderzijds. Pensioenfondsen voeren regelingen uit die sociale partners zijn overeengekomen. Deze non-profit instellingen ontvangen pensioenpremies en beleggen deze activa met het oog op de verplichtingen die zij zijn aangegaan om op enig moment pensioenen te kunnen uitkeren.
Verplichtingen die voortvloeien uit pensioenregelingen die door pensioenfondsen worden uitgevoerd, zijn geen financiële producten.
Sinds de invoering van de Pensioen en Spaarfondsenwet (PSW) in 1954 tot de invoering van de Pensioenwet per 1 januari 2007 hanteerden de fondsen een vaste – prudente – rekenrente van ca. 4% voor zowel de premieberekening als voor de vaststelling van de pensioenverplichtingen.
Die prudente rekenrente was gebaseerd op de actuariële grondslagen, waarbij rekening werd gehouden met inflatie- en rendementsverwachtingen en de biometrische risico’s (w.o. het langleven risico)
Vanwege o.a. de grote toename van het te beleggen pensioenvermogen hebben rond de eeuwwisseling fondsen hun licht op gestoken over het risicobeheer bij beleggingsmaatschappijen.
En toen ging er iets fundamenteel fout.
Fondsen raakten enthousiast over de ‘moderne risicobeheersingsmethoden’ van de grote beleggingsmaatschappijen en verzekeraars. Onder invloed daarvan zijn de fondsen hun eigen risicobeheer gaan zien door de bril van beleggers.
In het beleggingsperspectief is een pensioenverplichting een liquide verhandelbaar product dat los gezien moet worden van de pensioenuitvoerder. Vanuit dat perspectief bestaat een pensioenverplichting uit een verplichting om een serie vaststaande uitkeringen, te doen op vooraf bepaalde tijdstippen. Dit is een vastrentend product waarop de pensioenuitvoerder short gaat. Een short positie is als het ware een negatieve belegging.
Dit is deel 1 van mijn reactie; lees hierna deel 2
DEEL 2
In de praktijk bestaat er geen markt waarop in pensioenverplichtingen wordt gehandeld. En indexatie moge dan te ingewikkeld zijn om in een beleggersmodel op te nemen; het is wel degelijk een relevant onderdeel van een pensioenregeling.
Het uitgangspunt van het beleggersperspectief klopt dus niet met de werkelijkheid.
Het uitgangspunt van het actuariële perspectief doet dat wel. Pensioen is een verplichting van één bepaalde partij die hij in principe zelf moet nakomen.
Door sinds de invoering in 2007 van de risicovrije rente voor de berekening van de pensioenverplichtingen en een verschillende – want hogere – rekenrente voor de berekening van de pensioenpremies werd het noodzaak om de rente-exposure deels af te dekken door middel van derivaten. En dat is de core business van Cardano Insights van Theo Kocken (oprichter/eigenaar en een rijk man geworden).
Nu de rente extreem laag is – ca. 0,5% tot ca. 1 % – is het grootste renterisico dat de rente gaat stijgen. De behoefte aan afdekking van dit risico zal niet groot zijn.