Het gemis aan apf’en opgericht door ondernemingspensioenfondsen komt deels doordat de oplossing duur uitpakt. Maar ook gehechtheid aan eigen identiteit, dienstverleners en beleggingsbeleid speelde een rol, evenals onwil van werkgevers om met concurrenten samen te werken.
Nog geen toegang? Abonneer u op Pensioen Pro en krijg:
- Onbeperkt online toegang tot pensioenpro.nl
- Dagelijks pensioennieuws, -achtergronden en -opinie per e-mail
- Vier keer per jaar Pensioen Pro Magazine (inclusief Vermogensbeheergids) per post
- Volledig archief van Pensioen Pro en IPNederland vanaf 2009
1 reactie
Al met al kun je dus afvragen wat uberhaupt de toegevoegde waarde van een Apf is. Het is inmiddels niet meer dan een ‘vluchtroute’ om van je Opf af te komen, omdat je nog niet over kunt/wilt gaan naar een DC-regeling bij een PPI, en dus DB moet handhaven, zonder harde garantie zoals bij een verzekeraar. En Achmea heeft alleen maar een Apf om van haar eigen garantiecontracten af te komen. Ik ben bang dat Apf-en hetzelfde lot staat te wachten als het multi-Opf. Gewoon je Opf efficient runnen en veel outsourcen is dus een betere oplossing. Bpf-en kunnen gewoon fuseren en/of ook veel outsourcen (wat al gedaan wordt aan de uitvoeringsinstanties). Verder is er dus geen enkel niet-commercieel Apf. Dat zegt genoeg.