PNO Media was van plan de flexibele regeling aan te bieden zonder risicodelingsreserve, maar is van gedachten veranderd. Een reserve maakt het aanbieden van bijsparen makkelijker, omdat de werkgever dan niet zit met onvoorspelbare kosten.
Dit zeggen PNO-bestuurders André Snellen (onafhankelijk voorzitter) en José Claus (voorzitter van het uitvoerend bestuur) in een interview over de transitie naar het nieuwe contract.
PNO Media, een van de drie grotere niet-verplichte fondsen met veel uiteenlopende werkgevers, heeft ook de invoeringsdatum met een jaar doorgeschoven. Aanvankelijk wilde het fonds over op 1 januari 2026. ‘Zorgvuldigheid gaat voor snelheid’, zegt Claus. ‘We nemen de tijd om alles af te stemmen met sociale partners. Omdat dat er veel zijn in vergelijking met andere fondsen, trekken we er meer tijd voor uit.’
Drieluik niet verplichte bedrijfstakfondsen
Dit is het derde deel van een driedelige serie over de drie grote niet-verplichte bedrijfstakfondsen: SBZ, PGB en PNO Media. Omdat de Wet toekomst pensioenen is opgesteld voor standaardfondsen lopen deze fondsen op tegen onduidelijkheden. Bovendien hebben ze te maken met veel meer verschillende sociale partners dan een verplicht bedrijfstakfonds. Het eerste deel over SBZ verscheen 5 oktober en het tweede deel over PGB 17 oktober.
PNO Media is in afwachting van zeventien transitieplannen, afkomstig van evenzoveel pensioentafels, die bij elkaar zo’n vijfhonderd werkgevers vertegenwoordigen. Soms staan die tafels voor sectoren, zoals de film- en bioscoopbranche, de omroepen of ict-bedrijven (van het voormalige pensioenfonds TrueBlue) en soms voor werkgevers zonder eigen cao die zijn vertegenwoordigd in de Pensioenraad.
‘We praten al twee jaar met die partijen’, zegt Claus. ‘We hebben de overgang naar het nieuwe stelsel in stukjes gehakt. Over veel zaken hebben we in potlood al afspraken gemaakt. In die periode zijn de wet en lagere regelgeving steeds verder uitgewerkt. Bij elke aanpassing van de regels is dan de vraag of we nog steeds achter de genomen besluiten staan. Vrijwel altijd was dat het geval.’
De vier grootste tafels hebben vorig jaar gezegd dat ze willen invaren. ‘Dat is een belangrijke eerste stap’, aldus Claus. ‘Het laatste kwartaal van dit jaar vullen we samen met de pensioentafels de contracten verder in. Bij het solidaire contract moeten bijvoorbeeld de doelen van de solidariteitsreserve voor alle tafels die daarvoor kiezen hetzelfde zijn.’
Berekeningen
Vervolgens maakt het pensioenfonds berekeningen per pensioentafel. Snellen: ‘Die tafels zijn afhankelijk van onze ondersteuning. Om dat allemaal goed te doen, hebben we meer tijd nodig. Ik denk hierbij aan mijn andere functie als voorzitter van pensioenfonds Detailhandel. Dat fonds heeft één regeling zonder uitzonderingen en hoeft maar één berekening te maken. Bij PNO Media gaat het al gauw over tien verschillende berekeningen. Het uitstel heeft dan ook niets te maken met IT-systemen die niet op tijd klaar zijn.’
Op basis van de sommen kunnen de pensioentafels hun transitieplannen opstellen. Die moeten ze volgend jaar in het tweede kwartaal inleveren bij PNO Media, dat eind september een actuele dekkingsgraad had van 125,4%.
PNO Media biedt de aangesloten ondernemingen de keus uit de solidaire en de flexibele regeling. Aanvankelijk wilde het fonds, dat €7 mrd onder beheer heeft, het flexibele contract aanbieden zonder risicodelingsreserve. ‘We wilden een zo groot mogelijk onderscheid maken tussen solidair en flexibel. Vandaar dat we in eerste instantie kozen voor de variant zonder risicodeling. Maar na anderhalf jaar kwamen we erachter dat dat niet slim was vanwege de bijspaarregeling die we ook willen aanbieden’, zegt Snellen.
‘Diverse werkgevers willen de mogelijkheid tot bijsparen aan hun personeel bieden. Bijvoorbeeld omdat ze gekozen hebben voor een lage premie. Als we een bijspaarregeling voeren bij het flexibele contract, moet de werkgever ten minste 10% van de premie betalen. Dat is om voldoende solidariteit in de regeling te waarborgen’, aldus Snellen.
Onvoorspelbaar
Het nadeel van deze opzet is dat de kosten onvoorspelbaar zijn voor de werkgever, omdat van tevoren niet bekend is hoeveel deelnemers gebruik maken van zo’n bijspaarregeling. Snellen: ‘Werkgevers ervaren dat als een blanco cheque. Dat was reden om toch de risicodelingsreserve toe te voegen. Dan zit er een solidariteitselement in de regeling en draait de werkgever niet op voor een deel van de premie.’
Het doel van de risicodelingsreserve is net als bij de solidariteitsreserve het voorkomen van verlagingen van de pensioenuitkering. ‘Het plan is de solidariteitsreserve te vullen door een deel van het kapitaal bij inkoop in de uitkeringsfase af te romen. De reserve zal niet groot zijn. We onderzoeken nog wat de minimale omvang is’, zegt Snellen.
In de huidige dc-regelingen is bijsparen al mogelijk. ‘Daar wordt amper gebruik van gemaakt’, zegt Claus. ‘Maar we merken in de acquisitie dat werkgevers dit punt belangrijk vinden. Ze vinden het passen bij het flexibele contract. De deelnemer kan kiezen voor een beleggingsstijl en ook om bij te sparen.’
Voorbehoud maken
Volgens de letter van de wet mogen niet-verplichte pensioenfondsen sinds 1 juli bedrijven die een regeling willen onderbrengen bij zo’n fonds alleen maar een nieuw contract aanbieden en dat bedrijf niet opnemen in de huidige regeling. ‘Dat kan niet de intentie van de wet zijn’, zegt Claus. ‘Als dat zo was, moeten een we aangesloten bedrijf waarvan een deel wordt afgesplitst, eigenlijk verwijzen naar een verzekeraar omdat we dat onderdeel niet in de bestaande regeling kunnen opnemen. Ook externe juristen zien dit als een foutje in de wet. Bovendien geldt dit alleen voor niet-verplicht aangesloten bedrijven en niet voor verplicht aangesloten bedrijven.’
‘Het gevolg is dat we bij werkgevers die willen aansluiten, in de offerte een voorbehoud maken. Anders voldoen we niet aan de wet. We hopen dat het ministerie van Sociale Zaken dit zo snel mogelijk oplost’, zegt Claus.
SBZ en PGB, de twee andere fondsen met veel uiteenlopende regelingen, maken ook een aparte regeling voor deelnemers die niet kunnen invaren omdat er geen werkgever meer is. Bij PNO Media met ruim 21.000 actieve deelnemers is dat vooralsnog niet nodig. ‘In principe varen alle werkgevers in, is ons uitgangspunt. We hoeven daardoor geen ftk-omgeving in lucht te houden’, aldus Claus. ‘We lopen er wel tegenaan dat er ook deelnemers zijn zonder werkgever. Daar is geen partij die een invaarverzoek kan doen. Wij hebben bijvoorbeeld ooit een groep kunstenaars gehad die nu slapers zijn. We zijn er nog niet uit hoe we dit oplossen. Ook het ministerie van Sociale Zaken heeft nog geen antwoord op die vraag.’
Snellen: ‘Dat dit wordt opgelost, is voor mij vanzelfsprekend. Niet alleen wij lopen hier tegenaan. Ook sommige apf’en hebben kringen met deelnemers zonder werkgever. Daar moet iets voor worden gevonden. Wij vinden dat het pensioenfonds in die gevallen moet kunnen beslissen wat de beste oplossing is voor de deelnemers.’
Vaste uitkering
PNO Media biedt in tegenstelling tot SBZ geen vaste uitkering aan bij de flexibele regeling. ‘We bieden alleen de variabele uitkering aan, omdat bij die uitkering de kans bestaat op een verhoging. Tenzij je het vooraf inkoopt, wordt een vaste uitkering van een verzekeraar nooit verhoogd’, aldus Snellen.
PNO Media verwacht dat 10% tot 15% van de deelnemers in het flexibele contract terechtkomt. Maar dat aantal groeit waarschijnlijk. ‘We zijn een fonds met een groeiambitie’, zegt Claus. ‘Groei zit vooral in het flexibele contract met risicodeling. Fondsen, en ik denk vooral aan ondernemingspensioenfondsen, kunnen zich bij ons aansluiten.’
U moet ingelogd zijn en een geldig abonnement hebben om een reactie te plaatsen.